ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΑΝΑΦΟΡΑ
ΘΕΜΑ: RALLY SPRINT ΑΛΑΚ 30/07/06
ΑΠΟ: ΝΙΚΟ ΖΑΚΧΑΙΟ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: ΕΘΕΑ, ΣΟΑΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ
 
ΠΕΙΡΑΙΑΣ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2006
 
Αγαπητοί Κύριοι,
 
Γράφω την παρούσα επιστολή γιατί θεωρώ χρέος μου να ενημερώσω τόσο εσάς, όσο και όλους τους εμπλεκόμενους στους Ελληνικούς Αγώνες, για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Rally Sprint Κάμπος – Αβιές που διοργανώθηκε από την Α.Λ.Α.Καλαμάτας στις 30 Ιουλίου 2006.
 
Τα γεγονότα με σειρά
Με την βοήθεια της κάμερας που υπήρχε μέσα στο αυτοκίνητο και κατέγραψε τα γεγονότα, τα εξιστορώ με κάθε δυνατή ακρίβεια:
Συμμετείχα στον παραπάνω αγώνα με το αυτοκίνητο No32, όπου και ολοκλήρωσα το πρώτο σκέλος δεύτερος στην κλάση εως 1.400. Οταν έφτασα στην αφετηρία για να εκκινήσω το δεύτερο σκέλος μου ζήτησαν να σβήσω τον κινητήρα μου αφού υπήρχε πρόβλημα μέσα στην Ε.Δ.
Στο VHF ακούστηκε το Κ2Β όπου υπήρχε στην άκρη το No29 (Τασιόπουλος).
Τρία λεπτά αφού είχα σβήσει τον κινητήρα μου στα VHF ζητούσαν τσιμέντο στο K2 για να ρίξουν στα λάδια. Ρώτησα που βρίσκεται το εν λόγω Κ για να προφυλαχτώ και δεν πήρα καμιά απάντηση.
Δύο λεπτά αργότερα το Κ2Β ξαναακούστηκε και ζήτησε τσιμέντο και του είπαν ότι έρχεται, ενώ μια γυναικεία φωνή ζητούσε να μάθει αν τα τσιμέντα έρχονται από το Κ3 στο Κ2 ή αντίθετα (!), τότε κάποιος ρώτησε αν το Κ2Β είναι πριν ή μετα το Κ2 (!).
Ξαναρώτησα που βρίσκεται το Κ2, πήρα την απάντηση «Αμα ήξερα θα σου έλεγα» και τότε φωνάχτηκε κάποιος Δημήτρης για να με διαφωτίσει. Ο κύριος αυτός μου υπέδειξε το σημείο του Κ1 ως το Κ2.
Παράλληλα πολύς κόσμος έβγαινε περπατώντας μέσα από την ειδική, ακόμη και γονείς με καροτσάκια με παιδιά, περνώντας μπροστά από τα φωτοκύτταρα.
Αργότερα ξαναρώτησα που είναι το Κ2 και πήρα διαφορετική απάντηση με του Δημήτρη, αν και λιγότερο διαφωτιστική αφού το μέρος δεν περιγραφόταν με σαφήνεια.
Τότε μου είπαν να βάλω εμπρός και μου έδωσαν χρόνο σε ένα λεπτό. 10 δευτερόλεπτα πριν την εκκίνηση μου είπαν να μην εκκινήσω και να περιμένω λίγο ακόμη (λόγω των λαδιών).
Τελικά εκκίνησα 16 λεπτά αφού είχα στηθεί στην αφετηρία, με όλη αυτή την ώρα να βγαίνουν οι θεατές περπατώντας από την ειδική αφού η διακοπή ήταν μεγάλη. Απο τις συνομιλίες στα VHF διέκρινα μια παντελής έλλειψη συνεννόησης του μηχανισμού, όπως και από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μου.
 
Μεσα στην Ε.Δ.
Στην δεύτερη στροφή της ειδικής ένα παιδί διέσχιζε το δρόμο καθώς περνούσα, ενώ στην τρίτη (αριστερή καμπή) βρήκα θεατές στο εσωτερικό της που πηδούσαν να σωθούν. Φτάνοντας στο σημείο που μου είχε υποδειχθεί ως Κ2, έκοψα ταχύτητα αλλά δεν είδα ούτε λάδια ούτε τσιμέντα. Αύξησα ρυθμό και περίπου στο 2,5 km, στην έξοδο μιας αριστερής στροφής είδα μοτοσυκλέτα να κινείται αντίθετα, την οποία θα μπορούσα να έχω χτυπήσει αν βρισκόταν 20m πιο μπροστά. Την ακολουθούσε και δεύτερη μοτοσυκλέτα που κινούνταν στη μέση του δρόμου και ενώ τόσο εγώ, όσο και ο συνοδηγός μου Παναγιώτης Τομάζος προσπαθούσαμε να επεξεργαστούμε τα γεγονότα φτάσαμε στην πλέον επικίνδυνη αριστερή στροφή που στο πρώτο σκέλος είχε έξοδο το Νο11 (Παπαδιώτης) και από ότι θα βλέπαμε αργότερα στο δεύτερο σκέλος τα Νο 28 και 30 (Σιμάτος-Τσιβός, Σταματόπουλος-Μπότης).
Από την είσοδο στη στροφή τα πράγματα δεν φαινόντουσαν καλά αφού το αυτοκίνητο άρχισε να γλιστράει και να κατευθύνεται προς το εξωτερικό της. Τότε διέκρινα στην έξοδο της στροφής το Νο30 (Σταματόπουλος-Μπότης) με τη μούρη στο χωράφι και το πίσω μέρος στην άκρη του δρόμου. Πλάι, πίσω από το αυτοκίνητο Νο30 και πάνω στο δρόμο υπήρχαν περίπου 30 θεατές. ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ ΞΕΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 km/h ΠΗΓΑΙΝΑ ΝΑ ΠΕΣΩ ΠΑΝΩ ΣΕ 30 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Πραγματικά πίεσα τον εαυτό μου να βρει μια διαφυγή και είδα το πλήθος να χοροπηδάει και να μπερδεύεται με ένα μικρό άνοιγμα να δημιουργείται αριστερά. Δεν πάτησα φρένο προσπαθώντας να στρίψω κι άλλο το αυτοκίνητο προς τα αριστερά. Eνώ φαινόταν πως θα περνάγαμε αλώβητοι ένα παιδάκι στην προσπάθεια του να σωθεί άρχισε να διασχίζει το δρόμο από δεξιά προς τα αριστερά. Πραγματικά πίστεψα πως θα το σκότωνα και έκοψα το τιμόνι δεξιά πατώντας τα φρένα όσο πιο απαλά γινόταν. Απέφυγα το παιδί στην κυριολεξία στο εκατοστό καθώς και 2 ακόμη θεατές που είχα σημαδέψει στην προσπάθεια μου να σώσω το παιδί. Διέκοψα την αγωνιστική μου προσπάθεια ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΓΩΝΑ. Αμέσως το μάτι μου έψαξε να βρει κάποιο Κ, το εντόπισα στα 200 περίπου μέτρα όπου και σταμάτησα.
Φανερά ταραγμένος ζήτησα να διακοπεί ο αγώνας, να ενημερωθεί ο Αλυτάρχης κλπ. Το κορίτσι που εκτελούσε χρέη κριτή εκεί δυσκολευόταν να επικοινωνήσει με το VHF ενώ προφανέστατα δεν καταλάβαινε τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Παρόλο που ενημερώθηκα ότι εκεί ήταν το «θρυλικό» Κ2 δυσκολεύτηκα να το πιστέψω αφού εκεί δεν έβλεπα ούτε λάδια, ούτε τσιμέντα, ούτε τον Τασιόπουλο (No29), ο οποίος τελικά βρισκόταν αρκετά χιλιόμετρα πιο κάτω. Αφού ο αγώνας συνεχιζόταν και είχε περάσει αρκετή ώρα ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα στο STOP όπου κάτι άλλα κορίτσια νεαρότατης ηλικίας που ήταν εκεί πάλι δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν.
Μην βρίσκοντας κάποιον υπεύθυνο να συνεννοηθώ επέτρεψα στην αφετηρία μετά το πέρας του σκέλους. Ο κ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ με παρέπεμψε στον αλυτάρχη. Στο χώρο της γραμματείας εντόπισα τον Αλυτάρχη κ. ΣΚΑΝΔΑΛΟ όπου δείχνοντας του το incar video μου απάντησε πως ο δρόμος ήταν καθαρός (!!!!!!!). Δεν βρήκα τον κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και ευτυχώς που υπήρχε εκεί ο κ. ΓΚΟΥΡΤΣΟΥΛΗΣ του οποίου παρέδωσα αναφορά του συμβάντος.
 
Επισημάνσεις-Προτάσεις
Το Σαββάτο στα ελεύθερα δοκιμαστικά ένα BMW E30 που με περίσσιο καμάρι οι τοπικοί έλεγαν οτι φοράει μοτέρ Μ5 έκανε δοκιμές και μπαντηλίκια όλη μέρα. Το ίδιο αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε ως πλοηγό. ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΛΟΗΓΟΣ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ 16 ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΟΙ ΕΞΟΔΟΙ ΤΩΝ ΝΟ 28 ΚΑΙ 30 ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΔΙΑ ΤΟΥ 29????????????
Που ήταν ο Αλυτάρχης που μου είπε πως ο δρόμος ήταν καθαρός???? Θα μπορούσαμε να έχουμε θρηνήσει μικρά παιδιά. Τι είναι αυτό που άφησε στην τύχη του αυτό το Sprint? Που είναι τελικά αυτός ο κανονισμός Sprint?
Σε μια περίοδο που γίνονται τόσο πολλές συζητήσεις για την ασφάλεια των Ελληνικών Αγώνων ΠΩΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, με ελάχιστα Κ, με άπειρους κριτές που δεν μπορούν να διαχειριστούν μια κατάσταση, ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΧΙΛΙΑ-ΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥΣ (που είναι υποχρεωμένοι και είναι καλό να γίνονται) ΟΤΑΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΓΩ ΠΛΗΡΩΝΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΣΥ ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΩ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ ΓΙΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΘΩΟΥΣ?????????????????
Στο συγκεκριμένο Sprint όλα θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν κάποιος πήγαινε να ελέγξει το δρόμο μετά την καθυστέρηση. Το ότι δεν σκότωσα τον κοσμάκη ήταν μια τρίχα απόσταση από το μοιραίο. Αν τον σκότωνα? Ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη? Με όλους όσους μίλησα και τους εξιστόρησα το γεγονός, έμμεσα πλην σαφώς αποποιήθηκαν κάθε ευθύνης και δεν μίλησαν φοβούμενοι πως θα εκτεθούν. Αυτοί είναι που διοργανώνουν τους αγώνες?
Πως επιλέχθηκαν οι κριτές για τον συγκεκριμένο αγώνα? Θεωρούμε πως έκαναν καλά τη δουλειά τους? Αυτός που έλεγξε τον αγώνα πριν την τέλεση τα βρήκε όλα OK??
Από εκεί που σταμάτησα (Κ2) εως εκεί που έγινε το περιστατικό υπάρχει μια σχετική οπτική επαφή. Με 3 αυτοκίνητα ανάσκελα και κόσμο να τα επεξεργάζεται συνεχίζεται ο αγώνας? Χωρίς ενημέρωση από τους αφέτες στα πληρώματα? Η οργάνωση είχε χάσει τελείως το παιχνίδι με τον κόσμο, αυτό ήταν πασιφανές, ακόμη και από το πρώτο σκέλος.
Θέλοντας να κλείσω την επιστολή μου θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση. Κανένας Γενικός Κανονισμός δεν μπορεί να περιγράψει το πως ένας αγώνας μπορεί να οργανωθεί πετυχημένα. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται αγάπη για το sport και άνθρωποι που τα μάτια τους βγάζουν σπίθες. Θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσουμε το sprint της Καλαμάτας ως «κανόνα». Δεν είναι όλοι οι αγώνες τόσο «στην τύχη». Σίγουρα όμως δεν ήταν και εξαίρεση του κανόνα. Στραβά γίνονται πάντα αλλά από ότι φαίνεται βοηθάει η τύχη. Ευτυχώς....
 
ΝΙΚΟΣ ΖΑΚΧΑΙΟΣ,
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ BURN OUT