 |
Το TrackDaySpecial Club διοργάνωσε μια εκπληκτική εκδρομή μέχρι τη θρυλική πίστα του Nurburgring. Στη διαδρομή πέρασαν και από άλλα ιστορικά μέρη συνδεδεμένα με τους αγώνες αυτοκινήτου όπως το Maranello και το εργοστάσιο της Ferrari και το εργοστάσιο της Pagani στη Modena, η... πίστα του Monte Carlo αλλά και το Hockenheim. Δείτε τις πολλές φωτογραφίες και την αφήγηση του Παναγιώτη "f1pilot" Τανιμανίδη. |
Η Galleria Ferrari ήταν πολύ όμορφη με ιδιαίτερα σπάνια αυτοκίνητα αλλά κυρίως την δυνατότητα να δούμε πράγματα για να διαπιστώσουμε την εμμονή στην εξέλιξη και την τελειότητα. Είδαμε διάφορα εντόσθια από κινητήρες F1 όπως στρόφαλο, μπιέλες, πιστόνια, χταπόδια, τουρμπίνες, βαλβίδες όλα να λένε την δική τους ιστορία και πάντα να θυμίζουν κομψοτεχνήματα. Φυσικά μονοθέσια υπάρχαν διάφορα όπως και κινητήρες σε κοινή θέα. Σε περίοπτη θέση και μια Ferrari του Gilles με το νούμερο 27 λοξά κολλημένο. Ψαρωτικότατη και η βιτρίνα με άπειρα κύπελλα από διάφορους αγώνες, από όσο παλιά φαντάζεστε.
Περάσαμε και από το εργοστάσιο, το Official Ferrari Store απέναντι από το εργοστάσιο όπου βρήκαμε πολλά πράγματα που θέλαμε να πάρουμε και δεν μπορούσαμε να τα πληρώσουμε, ενώ στο τέλος βρεθήκαμε και στην πίστα του Fiorano.
Το εκνευριστικό είναι ότι περίπου 2 μέτρα από το φράχτη βγήκε η κυρία στο μπαλκόνι της να απλώσει την μπουγάδα της... και σκεφτήκαμε όλοι την δική μας γιαγιά "χάθηκε να έχεις ένα σπιτάκι εδώ να πίνουμε κανένα καφεδάκι της προκοπής στο μπαλκόνι..."!
Επόμενη στάση είναι ένα χωριουδάκι έξω από την Modena για να βρούμε το εργοστάσιο της Pagani. Στη μέση μιας μικρής βιομηχανικής ζώνης όπου όλοι κάνουν τις δουλειές τους ένας τύπος αποφάσισε να βγάλει state of the art supercars των 750.000€... Τι να πεις.
Μέσα ήταν πολύ φιλικοί και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πάμε να μας δείξουν μέσα στο εργοστάσιο το πως κατασκευάζονται καθώς οι μέρες του Αυγούστου είναι τέτοιες που ελάχιστοι δουλεύουν κι έτσι δεν μπορούσε να αφήσει κάποιος το πόστο του για εμάς, αλλά είναι κάτι που μπορεί να γίνει κάθε άλλη στιγμή αρκεί να πάρετε ένα τηλέφωνο λίγες μέρες πριν. Είδαμε 4 Ζonda εκεί καθώς και την συστατική επιστολή κάποιου Κου Fangio σε κάποιον Κο Enzo Ferrari για κάποιον composites engineer ονόματι Horatio Pagani ο οποίος τελικά βρέθηκε να δουλεύει για κάποιον Κο Lamborghini... Anyway...
Επόμενη στάση ήταν το Monte Carlo. Ξαφνικά και περιπλανώμενοι συνειδητοποιούμε ότι ο δρόμος που ανηφορίζει μπροστά μας είναι οικεία εικόνα και βρισκόμαστε στην αρχή του βίντεο του perfect lap του Senna ανηφορίζοντας στην Beau Rivage... Πάμε για ένα γύρο λέω... αμ έλα που όταν φτάνω πριν την Casino πιστεύω ότι χαθήκαμε και κάπου λάθος βγήκα αφού δεν γίνετε να περνάει μονοθέσιο από εδώ... όχι δεν καταλάβατε...απλώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Το πως ανηφορίζουν με 270χλμ σε αυτό το δρόμο και στρίβουν αριστερά με 160 παραμένει αναπάντητη απορία στο μυαλό μου.
Περνώντας από το casino όπου δεν μπορώ να ακολουθήσω την πορεία του γύρου μένουμε παγωτό από τα αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα. Καλά οι F430 Spyder είναι πίσω πίσω πεταμένες. Οι Aston Martin, Scaglietti, Rolls Royce, Bendley είναι αμέτρητες. Μέχρι και κάτι συλλεκτικές αρχαίες Rolls έχει μπροστά.
Περνάμε το σοκ και χωρίς να ξέρουμε πως είμαστε στην Μirabeau και κατηφορίζουμε για την πασίγνωστη φουρκέτα όπου η ακτίνα στροφής και το φάρδος είναι γελοία για μονοθέσια (κι ας έχουμε δει 2-3 να σφάζονται εκεί πάνω). Κατηφορίζουμε πλέον και ξέρω ότι μετά την τελευταία δεξιά ακολουθεί το πασίγνωστο τούνελ, αφήνω χώρο να φύγουν μπροστά και πατώντας τα κερμπ (τιμής ένεκεν) ετοιμάζομαι να σανιδώσω στο τούνελ και το κάνω! Ο ήχος αντηχεί θεσπέσια και μοιάζει καθαρόαιμο πολυκύλινδρο σύνολο και στο μυαλό μου σκέφτομαι πως περνάνε με 290 και στην έξοδο στα φρένα υπάρχει πρόβλημα γιατί η κόρη του ματιού τους δεν προλαβαίνει να μεταβεί από σκοτεινό σε φωτεινό κτλ...
Σταματώντας στην μαρίνα ο ήχος του τούνελ ακούγεται και πάλι πολλαπλάσιος, μα κάτσε δεν πατάω εγώ σκέφτομαι... Κοίτα να δεις που δεν άκουγα τον εαυτό μου...Τσακ να σου η κυρία με την μαύρη Enzo ξεμυτίζει προς τα εμάς και χάνεται σε μια πριβέ περιοχή της μαρίνας...
Άλλοι 2-3 γύροι επακολούθησαν και με αμάξια και με τα πόδια. Είναι μαγευτικό μέρος και πιστεύω ότι ένα GP εκεί δεν είναι όμοιο με τίποτα άλλο.
Επόμενη στάση το Hockenheim. 10 λεπτά πριν φτάσουμε στην πίστα ξεκίνησε μια τρομερή μπόρα. Στο πάρκινγκ έβλεπες ότι μπορεί να σκεφτείς αλλά κυρίως και ότι δεν μπορείς να σκεφτείς... 12€ τα 15λεπτά το κόστος της πίστας και βρισκόμαστε αμέσως στην είσοδο και βουρ μέσα. Τεράστια σε πλάτος, δυσκολεύει πολύ την επιλογή γραμμών σε όσους από εμάς δεν έχουμε συνηθίσει να τρέχουμε σε τέτοιες πίστες.
Η πρωτοφανής έκπληξη ήταν ότι με το που μπήκα η πίστα είναι γεμάτη από νερολιμνούλες και ρυάκια! Δεν αποστραγγίζεται καθόλου επαρκώς πράγμα που με ξάφνιασε. Το αυτοκίνητο (φουλ φορτωμένο βέβαια) είναι απρόβλεπτο καθώς εκεί που γλιστράει τρομερά η μούρη ξαφνικά πατάει και η ουρά τρώει μαι σφαλιάρα με 3η στο κιβώτιο και πολύ λίγο γκάζι! Κάνω το σταυρό μου και απενεργοποιώ το ESP καθώς μου κόβει το γκάζι στην περισσότερη πίστα.
Μέσα στον πανικό αυτό οι τυπικοί Γερμανοί που τρέχουν πιστεύουν ότι είναι σε αγώνα και όχι σε open day Πίστας καθώς έρχονται πολύ κοντά σου πολλοί μαζί και πολλές φορές με θράσος και άγνοια καθώς αν δεν τους παραχωρήσεις χώρο στην επόμενη στροφή θα πέσουν επάνω σου.
Μπλέκουμε σε ένα τρενάκι με ένα Μ3 Ε30 μπροστά μας και μια 147 GTA πίσω και πάμε τρενάκι συνεχώς ενώ διάφορες 911 περνούν από παντού εν μέσω τρομερά μειωμένης ορατότητας από το σπρέι. Το στενό κομμάτι της πίστας είναι εντυπωσιακά... στενό, ειδικότερα στην Sachs όπου έχουμε δει και προσπεράσματα στα φρένα από πολλά!
Η βροχή σταμάτησε και η πίστα στεγνώνει σιγά σιγά και ανεβάζουμε ρυθμό ώσπου πέρασε το 15λεπτο και βγαίνουμε. Πολύ έντονη εμπειρία σίγουρα! Οι εγκαταστάσεις τις πίστας είναι εξαιρετικές, τουλάχιστον για τα δικά μας δεδομένα. Μετά καθίσαμε στην κερκίδα στην Sachs όπου είδαμε πολλά καλά αυτοκίνητα κανένα όμως να πιέζει, ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που ασχολούνταν με το drift.
Επόμενη στάση το Ring. Το ξενοδοχείο καταπληκτικό, βρίσκεται μέσα στην πίστα (Adenau) και από το μπαλκόνι βλέπεις από πρωί πρωί ότι θέλεις. Εννοείτε ότι οι άνθρωποι εκεί είναι petrol heads από γενιά σε γενιά από το 1927 που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Ring...
Το πρωί είχε την πίστα κλεισμένη η BMW με καμιά 30αριά Ζ4Μ κάνοντας μαθήματα οδήγησης. Ευκαιρία για εμάς να ξαναεπισκευτούμε το φτωχότερο αυτή τη φορά μουσείο αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Φωτογραφίες από το μουσείο έχω στο παλιότερο ποστ από την προηγούμενη εκδρομή στην Αutosport. Όσο μεσημέριαζε βέβαια στο πάρκινγκ έκαναν την εμφάνιση τους διάφορα πραγματάκια όπως καινούργια Μ3, 911 GT3, RS 996 (με υπογραφή του Βάλτερ...) και 997, Gallardo Spider, Galardo απλες, Gallardo Superleggerra, 911RSC αν λέει σε κάποιον κάτι, Lotus όλων των τύπων, "απλές" GT3, GT2, Turbo κτλ, το γνωστό Viper, τέλος πάντων you get the picture...
Το πολύ σημαντικό είναι ο τρόπος αντιμετώπισης και επικοινωνίας των ανθρώπων εκεί... Όλοι είναι car fanatics και έχουν έρθει με κοινό την αγάπη τους γι αυτό που κάνουν και μιλούσαν και αντάλαζαν απόψεις άνθρωποι που στην Ελλάδα δεν θα μιλούσαν ποτέ. Πχ μια Gallardo πάρκαρε κλείνοντας ένα στοκ αρχαίο fiesta και τον ρώτησε ευγενικά μήπως τον ενοχλεί... Μια Exige και ένα 2CV. Τα Miata τράβηξαν πολύ θετικά βλέμματα και σχόλια όντας δίπλα σε μια Gallardo Spider, βγαίναν αμάξια με 5 άτομα μέσα με παππού γιαγιά και εγγόνι στο πίσω κάθισμα, τρέχαν αυτοκινούμενα με ποδήλατα και διάφορα άλλα τέτοια. Η πίστα άνοιξε και με τρεμάμενα από συγκίνηση πόδια ξεκινήσαμε τον πρώτο από τους 4 γύρους μας.
Εκ πρώτης περισσότερο μου θύμισε παιδικό όνειρο που κλείνουν την απέναντι κυκλοφορία σε έναν βουνίσιο επαρχιακό δρόμο, στρώνουν άσφαλτο και σε αφήνουν να τρέξεις. Επίσης, η πίστα έχει άπειρες δυσκολίες, με ανηφόρες κατηφόρες που φορτίζουν αναρτήσεις και στομάχι με κάθετα G, τυφλά σημεία που κλείνουν, γιάμπ και άλλα λοιπά αλλά πιστεύω ότι για τον μέσο Έλληνα υποψιασμένο οδηγό είναι λιγότερο σοκ από ότι για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους λόγο των δρόμων που μας έχει προικίσει το κράτος! Κρατάει περισσότερο από ότι περίμενα με αυτά που ακούγονται γενικώς και πάνω από όλα είναι απαράμιλλης ομορφιάς σαν διαδρομή. Είναι κάτι σαν ταινία να τρέχεις εκεί και να αναγνωρίζεις σημεία από βιντεάκια που έχεις δει, πρέπει να πεις στον εαυτό σου "εδώ είμαι!". Γενικά με έναν σβέλτο ρυθμό δεν έχεις πρόβλημα να σε προσπερνάνε συνεχώς και από παντού άπειρα αυτοκίνητα (εκτός από μια GT2 που δεν πρόλαβε να εμφανιστεί καν στον καθρέφτη μου...).
Γενικά έχεις χρόνο να δεις ότι κάποιος έρχεται και να αντιδράσεις κατάλληλα και δεν είναι συχνό.
Ωστόσο οι μηχανόβιοι είναι ένα θέμα... συνάντησα μόνον 2 ειδών, αυτών που ντιφτάρεις με τα 4 και 170+ ξακρίζοντας για το κερμπ και σε περνάει από μέσα ξαπλωμένος στην άσφαλτο, ξαρακωμένος και ξύνοντας κάτω με + όσα, και αυτούς που πάνε εκνευριστικά αργά, δεν βλέπουν πίσω και στην ευθεία απλά δεν σου φτάνει το μοτέρ σου για να τους περάσεις... Δυστυχώς συνάντησα και στους 3 γύρους μου αρκετούς και από τους 2 τύπους, που σου χαλάνε λίγο τη χαρά. Το μόνο κακό ήταν ότι είχαν κλείσει την Carussel για έργα και είχαν αφήσει στο δεξί τμήμα ένα μικρό πολύ στενό διάδρομο με κορδέλες για να περνάς (απορώ πως περνούσαν οι Gallardo , 911 κτλ). Δεν πειράζει, τουλάχιστον το ρίξαμε μέσα στην μικρή Caroussel. Στο 2ο γύρο πετύχαμε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και είχαν κλείσει αρκετά άκομψα και απότομα το εξωτερικό ρεύμα σε μια σχετικά τυφλή δεξιά γιατί ρίχνανε ροκανίδι για πολλά μέτρα... Στον 3ο γύρο ευτυχώς στο τελευταίο μισό με πέρασε μια Μ3Ε30 την οποία ακολούθησα καταπόδας που είχε καλό ρυθμό και μπορούσα να βλέπω που πάει ο δρόμος γιατί αν δεν γνωρίζεις από πριν που πάει η χάραξη στο Ring και πεις να τρέξεις, θα βρεθείς έξω χωρίς άλλη κουβέντα. Βρήκα και μια φωτό στο internet από κάποιον επαγγελματία φωτογράφο κι έτσι αποθανάτισα και την αφεντομουτσουνάρα μου και του TapasR!
Επόμενη στάση το Κέρπεν που είναι το χωριό του Schumacher στα σύνορα με το Βέλγιο. Εκεί έχει φτιάξει μια μεγάλη εγκατάσταση με πίστα καρτ μισή υπαίθρια και μισή σκεπαστή με διάφορα μονοθέσια του μέσα κτλ...καταλαβαίνετε...στη μάχη των καρτ προσπάθησα να κρατήσω την Ελληνική σημαία στο πρώτο σκαλί του βάθρου (είχε στην πίστα και 2 podium από F1 που έχει κερδίσει ο άνθρωπος) αλλά ο κατά τουλάχιστον 20κιλά ελαφρύτερος Γάλλος απόγονος του Αστεριξ έκανε 0,1 καλύτερο κι έτσι αρκέστηκα στη 2η θέση με 3η τον Βασίλη. Έστω το 2-3 θα μας δώσει βαθμούς στο κατασκευαστών.. χεχε. Τα καρτ είχαν σένσορες και στο τέλος έπαιρνες ένα χαρτί με όλους τους γύρους σου, μέση ταχύτητα και λοιπά.
Επόμενη στάση SPA Francochamps... Αυτή η πίστα δεν παλεύεται με τίποτα. Είδαμε Caterham EuroCap με τα csr260 και μάλιστα ήταν εκεί ο άνθρωπος που μας πούλησε το Caterham που έχουμε (βγήκε 4ος) αλλά δεν κατάφερα να τον συναντήσω μέσα. Το σύμπλεγμα της Eau Rouge είναι ασύλληπτο και δεν το αποδίδει σωστά καμιά φωτογραφία, μοιάζει με το να σκαρφαλώνεις ένα τοίχο. Όλα σχεδόν τα αμάξια που είδαμε χτυπούσαν αρκετά συχνά ενώ κανένα δεν πέρασε γρήγορα χωρίς έντονη διόρθωση. Επίσης, είδαμε διάφορα φορμουλάκια που τρέχουν καθώς και Ferrari Chalenge με αρκετούς 70χρονους να τρέχουν με τις 308 τους...
Αφήστε σας λέω είναι αλλού οι άνθρωποι..
Επόμενη στάση Passo dello Stelvio... Ήδη αναζητώ οικόπεδο στην περιοχή, έχουν καταπληκτική ποιότητα ζωής. Έχουν αυτό το δρόμο με τις 48 τελειότερες φουρκέτες του πλανήτη, τέλεια θέα, τέλειο κλίμα, τέλειο φαγητό και καφέ... Ε τι άλλο να πω...
Άμα σας πω και για Chamonix, j' augille de midi στα 4000μέτρα με τελεφερίκ, ζεστό καφέ και πολικές θερμοκρασίες με παγετώνα και θέα όλο το οροπέδιο των Άλπεων και λοιπούς προορισμούς θα μου πείτε να το ξανακάνουμε το χρόνου..."
Καλά
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Νίκος Γκάλφας
