ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Δημήτρης Αμαξόπουλος: Γενικά ο αγώνας κύλισε ομαλά, έχοντας στο μυαλό μας ότι δεν πήγαμε να κάνουμε ένα ronde, αλλά έναν αγώνα του Παγκοσμίου, με ότι αυτό συνεπάγεται! Οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στη ομάδα μου που δούλεψε στο maximum (αυτοί τα οργάνωσαν όλα) και για αυτό αντιμετωπίσαμε τα λιγότερα δυνατόν προβλήματα. 

Σκοπός μας ήταν μια αξιοπρεπής εμφάνιση σε έναν αγώνα που δεν μπορείς να πεις κάτι από πριν (βλέπε Mikkelsen, Proton, και άλλους). Σίγουρα θέλαμε να είμαστε συγκρατημένοι, αλλά ακόμα και αυτό για τις συνθήκες του Monte Carlo (πάγο και άλλες παγίδες, όπως χώμα, σπασμένη άσφαλτο που σε έστελνε, κάνοντας "ρουλεμάν", εκτός δρόμου, πριν το σκεφτείς, όπως έγινε με πολλούς) δεν εξασφαλίζει κάτι...

Είχαμε για πλήρωμα αναγνωρίσεων φίλους που είχαν ξανακάνει τον αγώνα το 2009 οπότε γνωρίζαν σε μεγάλο βαθμό τι θα αντιμετωπίσουμε και μας βοήθησαν πολύ στην επιλογή ελαστικών αλλά και στα επικίνδυνα σημεία των ειδικών. Βλέπετε, χαρακτηριστικά τις 2 ε.δ. που κάναμε με χιόνι, επειδή το χιόνι έπεσε ακριβώς πριν την έναρξη των ε.δ., η Citroen μας πρότεινε να μπούμε με βρόχινα ενδιάμεσα, το gravel crew όμως ήταν σαφείς στις οδηγίες τους να βάλουμε λάστιχα με καρφιά, οπότε και δικαιώθηκαν...!

Προβλήματα μικρά φυσικά αντιμετωπίσαμε (αναπόφευκτο σε έναν αγώνα 337 χλμ ε.δ.). Στο πρώτο χλμ έκανα λάθος, μια ψιλομπούκα παραλίγο να μας επιφέρει ένα κλατάρισμα, αφού στράβωσε η ζάντα αλλά και σκίστηκε το πλαινό του Michelin, αλλά κατά έναν περίεργο-μαγικό τρόπο δεν συνέβη τίποτα και δεν είχαμε κατακόρυφη πτώση του ηθικού από την αρχή! 

Επίσης στην 2η ε.δ. που κάναμε στο χιόνι, ενώ είχαμε καλό ρυθμό (το δύσκολο ήταν να συνειδητοποιήσεις ότι και οι άλλοι πάνε το ίδιο αργά γιατί με τα λάστιχα με καρφιά τύπου Μonte το κράτημα στον πάγο είναι σχεδόν μηδενικό), φέραμε ένα τετ-α-κε που μας κόστισε πάνω από λεπτό αφού χρειάστηκαν αρκετές μανούβρες για να επανέλθουμε στην σωστή φορά του αγώνα...ενδεχομένως εκεί να κάναμε τον καλύτερο μας χρόνο...!

Το συμπέρασμα είναι ότι και με κρατημένο ρυθμό οι ατυχίες μπορούν να υπάρξουν σε ένα άγνωστο περιβάλλον, απλά προσπαθείς να τις περιορίσεις.

Βέβαια θέλω να παρατηρήσω ότι εμείς κάναμε από 2 εώς οριακά τα 3 επιτρεπόμενα περάσματα κυρίως γιατί δεν έβγαινε ο χρόνος. Γράψαμε νύχτα αυτές που κάναμε μέρα και μέρα αυτές που κάναμε νύχτα γιατί μόνο έτσι έβγαινε κάπως (και αυτό ισχύει για όλους). Το συμπέρασμα που βγάλαμε ήταν ότι οι περισσότεροι (τουλάχιστον αυτοί που κάνουν επιδόσεις και δεν λέγονται Delecour να έχουν κάνει τις ε.δ. 25 φορές σε αγώνα) ακόμα και σε τέτοιου είδους αγώνα κάνουν κάποια περάσματα παραπάνω, ενδεχομένως και 2-3 να είναι υπέραρκετά!

Πάντως αυτό που μένει είναι η συνολικά φανταστική εμπειρία, ανεκτίμητης αξιάς, με κάθε στιγμή από όσα ζήσαμε να μένει αξέχαστη...

Τέλος οφείλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που εμπράκτως βοήθησαν στην πραγματοποίηση του όλου εγχειρήματος!